Gelecek Bir Gün

 Gelecek Bir Gün

Gün gelir eksik parçalar tamamlanır ya, o gün henüz gelmemiş.

Gelecek bir şey de sinyal verir ya hani. O sinyal de henüz gelmemiş. Gelir mi o da meçhul amma, bekleyecek zaman çok galiba.

Sanki hayat çok değerli de hani.

Bir türlü de kucaklayamamış.

Ne hayatın kendisi, ne kucaklaması, ne de başka bir şeyi. Gelmez olmuş. Olmaz olmuş. 

Yani aslında var bi’ hayat. Yaşıyoruz en nihayetinde. Yaşanıyor da ama sanki yaşanmıyor gibi de.

Ya da yaşanıyor ama tabi yaşamak buysa.

Bu hayatın böylesi de çok çekilesi doğrusu (!). Ne bileyim işte. Böyle günlerden biri yine.  Dün de böyleydi gerçi. Gelen geçenlerden tabi. Dün de gelmiş geçmiş ama bi’ bakmışız bu anın içindeyiz. Aslına bakarsan bu dünle de sınırlı değil, evvelce de 

böyleydi. 

Şikayet eder gibi ama, şikayet de değil aslında. Biraz serzeniş. Gücenen olmasın, hayatın içi dışı farklı. İçi yakan, dışa vurmuyor bazen. Ama hayat bu ya. Vurduğuna öyle bir sille vuruyor ki. Neymiş, nerden gelmiş, nasıl başa gelmiş bilinmez. Bilinir zannedilir de, insanı aldatır. Aldanmamak lazım gelir. Lazım gelir amma. Aksi olmaya dünden razı, bakma. Sille… Ah sille. Sağlamca geldi. Belki sağlamca da gider ha?

Biri ölmüş biri. Hayat ya. Dedik iyisiyle kötüsüyle. Doğarken ağladı. Ölürken yaslandı. Yas tuttu. Yas tutuldu. Ama solmadan anlaşılmadı… Anlaşılmaz ya, hayatın kendisi bu. Anlaşılmaz deryalar hülyası. 

Ölüm yahu ölüm. Bir gün gelecek. Gün gelecek ölüm de gelecek başa. Gelince… İşte gelince bütün sorular sual olunmadan yitip gidecek. Yaşarken sual olunurdu da… Yaşam sonlanınca… İşte o zaman yitip gidecek. Bütün sualler, sorgulanmadan yitecek. Ölüm yahu ölüm. Gelecek bir gün.

29.11.2021/Bir Pazartesi sabahına karşı